Statut Stowarzyszenia Żywy Różaniec, zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 22 czerwca 2012 r., określa, czym jest ta modlitewna wspólnota, jaka jest jej duchowość i struktura organizacyjna oraz jakie są zadania jej członków.
W oparciu o ten statut Zarząd Żywego Różańca, odpowiadając na pojawiające się pytania, przygotował „Kryteria przynależności do Żywego Różańca”. Są to trzy obszary zaangażowania członków róż różańcowych: osobisty, wspólnotowy i apostolski.
Osobista modlitwa i formacja
Członek Żywego Różańca odmawia każdego dnia jeden dziesiątek różańca. Modlitwę łączy z rozważaniem tajemnicy różańcowej. Jedną tajemnicę rozważa przez miesiąc, potem zgłębia następną.
Wypełniając to zadanie, stara się również o systematyczną formację. Uczestniczy w życiu sakramentalnym Kościoła, podejmuje osobistą lekturę duchową, bierze udział w rekolekcjach oraz w innych spotkaniach formacyjnych.
Przynależność do wspólnoty
Istotną cechą Żywego Różańca jest jego wymiar wspólnotowy. Przez łączność z innymi wzbogaca się modlitwa i apostolstwo każdego. Należy z wielką troską dbać o braterskie więzy z członkami róż, a także o jedność z szerszą wspólnotą wierzących i jej pasterzami.
- Przynależność do wspólnoty modlitewnej. Członek Żywego Różańca należy do dwudziestoosobowego zespołu (róża lub koło), który jest kierowany i animowany przez zelatora lub zelatorkę.
- Przynależność do wspólnoty lokalnej. Najczęściej róże posługują we wspólnocie parafialnej. Duszpasterską opiekę nad nimi sprawuje proboszcz lub wyznaczony przez niego kapłan. Róże, których członkowie pochodzą z różnych parafii, poddają się duszpasterskiej opiece kapłana tej parafii, do której należy zelator lub zelatorka danej róży.
- Udział w spotkaniach wspólnotowych. Członkowie każdej róży, w miarę swoich możliwości, uczestniczą w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych, w czasie których dokonuje się wymiana tajemnic różańcowych. Spotkania te gromadzą członków wszystkich róż w kościele parafialnym lub odbywają się w gronie poszczególnych róż w domach. Ważnym przeżyciem wspólnotowym są również pielgrzymki Żywego Różańca.
Zaangażowanie apostolskie
Członkowie Żywego Różańca włączają się w apostolską posługę Kościoła. Czynią to najpierw przez modlitwę, polecając Bogu intencje wskazane przez Ojca Świętego, zarówno stałe (prośba o pokój na świecie oraz o błogosławieństwo dla rodzin) czy wskazane na dany miesiąc (papieskie intencje Apostolstwa Modlitwy), jak i te związane z ważnymi wydarzeniami dziejącymi się w świecie. Swoją modlitwą ogarniają oni również intencje polecone przez biskupów i duszpasterzy, a także inne intencje bliskie ich sercu.
Szczególnym zadaniem apostolskim podejmowanym przez Żywy Różaniec, zgodnie ze wskazaniem założycielki, sługi Bożej Pauliny Jaricot, jest troska o wsparcie misyjnego dzieła Kościoła. Wraz z modlitwą członkowie Żywego Różańca składają ofiarę na cele misyjne.
Apostolska postawa członków róż wyraża się również czynnym udziałem w życiu wspólnoty parafialnej. Wspierają oni wszystkich duszpasterzy i parafian modlitwą, uczestniczą w liturgii i nabożeństwach, troszczą się o chorych i ubogich, pomagają innym lepiej poznać i umiłować modlitwę różańcową, angażują się w dzieła wskazane im przez duszpasterzy.
